Revalideren na een voorste kruisband reconstructie

Wat begon als een persoonlijk verslag om mijn gedachten te ordenen, groeide langzaam uit tot iets veel groters dan ik had verwacht.

Na mijn kruisbandblessure schreef ik in eerste instantie vooral voor mezelf. Om grip te krijgen op wat er gebeurde, om frustraties kwijt te kunnen en om eerlijk te zijn over hoe het herstel écht voelde. Fysiek én mentaal.

Al snel bleek dat ik niet de enige was in deze situatie. Steeds meer mensen lazen mee. Lotgenoten, maar ook fysiotherapeuten en orthopeden. Toen ik steeds meer reacties en berichten ontving, besefte ik dat mijn verhaal verder reikt dan alleen mijn eigen herstel.

Wat ik in dit traject heb geleerd is dat, hoe cliché ook, revalideren geen rechte lijn is, maar vooral een hobbelige weg. En dat het idee ‘na negen maanden sta je er weer’ voor veel mensen simpelweg niet klopt.

Met deze blog wil ik laten zien hoe een hersteltraject eruit kan zien, om herkenning, hoop en steun te bieden. Aan mensen die net beginnen, middenin hun traject zitten of vastlopen. En aan zorgprofessionals die willen begrijpen wat er soms ook onder de oppervlakte afspeelt, naast alle fysieke perikelen.

Herken je je in mijn blogs? Loop je ergens tegenaan in je revalidatie? Heb je vragen? Voel je vrij om contact op te nemen.

Rest mij je veel leesplezier toe te wensen!

Lieve groet,
Cindy